“Verplicht” lezen

Ruim 3,5 jaar ben ik recensent voor Leesfanaten.nl geweest. Ik heb dat met veel plezier gedaan. Ik heb hierdoor nieuwe genres én nieuwe auteurs ontdekt. Toch zat er op een gegeven moment ook een kleine keerzijde aan het recenseren. Het lezen voelde soms als een verplichting. Een recensieboek moest gelezen worden (binnen twee weken), ook al vond je er niks aan. Een recensie moest geschreven worden, zo snel mogelijk nadat het boek uit was. Bij een leuk, boeiend of spannend boek was dat geen probleem. Dan had ik een recensie zo geschreven. Maar helaas gold dat niet voor elk recensieboek. En dat maakte het schrijven van een recensie dan best lastig. Dat neemt overigens niet weg dat ik mijn periode als recensent als leuk en leerzaam heb beschouwd. Het schrijven van een recensie over een minder boeiend boek was soms zelfs leerzamer dan van een leuk boek.

Ik merk nu ik geen recensiewerk meer doe dat ik weer met meer plezier lees. Ik heb eindelijk tijd om mijn 'nog-te-lezen-stapel' te verkleinen. Als ik zin heb om een recensie voor mijn weblog te schrijven, dan doe ik dat. Ik blijf het namelijk leuk vinden om mijn mening over boeken met anderen te lezen. Maar het verschil is dat het nu niet hoeft. Als ik een boek niks vind, hoef ik me er niet doorheen te worstelen om 'm uit te lezen maar kan ik ermee stoppen. Dat vind ik heerlijk! Herkennen jullie (oud-)recensenten dat?

Het lijkt me hartstikke leuk om in de toekomst weer 'officieel' recensiewerk te doen. Maar voor nu houd ik het even bij mijn eigen boekenblog... met af en toe een boek voor de leesclub 'Not Just Any Book'.