Overslaan en naar de inhoud gaan

Hugo Borst over zijn moeder

Gisterenavond vond er in Theater de Bussel in Oosterhout een lezing van Hugo Borst plaats. Deze lezing was georganiseerd door bibliotheek Theek 5. In het inleidend praat van Theo Peeters (directeur Theek 5) werd Borst uitgebreid aan het publiek geïntroduceerd. Hij is bekend als Nederlands schrijver, redacteur, radiopresentator, televisiepersoonlijkheid en voetbalcriticus. Vanavond kwam hij naar Oosterhout naar aanleiding van zijn nieuwste boek ‘Ma’, waarin hij over zijn dementerende moeder vertelt.

Hugo Borst begint met het voorlezen van de eerste column uit ‘Ma’. De zaal is meteen stil. Vlak daarna laat hij weten dat hij graag interactie heeft met de zaal en dus open staat voor vragen. Tussendoor belooft hij stukjes uit zijn boek voor te lezen.

Een monument
Borst vertelt dat zijn moeder steeds meer vergat, ook de simpele zaken. Ze wist op een gegeven moment niet meer hoe de telefoon en de afstandsbediening werkte. Ook het zetten van koffie en thee lukte niet meer. Nadat de diagnose alzheimer was vastgesteld, duurde het nog 1,5 jaar voor zijn moeder in een verzorgingstehuis terecht kwam. Ze hebben daarvoor nog enige druk moeten uitoefenen, anders had het misschien nog langer geduurd.

Op de vraag waarom hij columns over zijn moeder schrijft, geeft Borst een prachtig antwoord: Ik schrijf over mijn moeder om een monument voor haar te hebben, omdat haar leven langzaamaan wordt uitgegumd.”

Tuinbonen
Na de pauze – waarin vele belangstellenden hun exemplaar door de auteur laten signeren – begint Borst met een verhaal over zijn ontmaagding (te lezen in ‘Over lust en liefde’). De schil van tuinbonen zal nooit meer hetzelfde zijn voor de aanwezigen… en waarschijnlijk ook niet voor degenen die dit verhaal al eens gelezen hadden.

Een vervolg?
De columns van Borst over zijn moeder verschijnen nog wekelijks in de zaterdagkrant. Een vraag die daarom volgt is of er nog een vervolg komt. De auteur vertelt dat hij in zijn hoofd al wel bezig is met een vervolg op ‘Ma’. Hij wil daarin de slechte zaken van verzorgingstehuizen aan bod brengen. Het gaat namelijk niet goed met de zorg, en dat ligt absoluut niet aan de verzorgers. In de tijd dat zijn tantes in het verzorgingstehuis zaten, gaf hij het een 10. Zijn moeder zit nu in datzelfde tehuis, en soms geeft hij het nu slechts een 4. Daar moet verandering in komen.

Het was een prachtige avond over een zwaar onderwerp dat op een mooie en soms humoristische manier naar voren werd gebracht door Hugo Borst. Mocht je ’Ma’ nog niet gelezen hebben, het is een absolute aanrader.