Interview met Astrid Habraken

Begin april verscheen ’Verdwaald in Tirol’, het debuut van Astrid Habraken. Deze roman heb ik met veel plezier gelezen.

Nadat ik het boek uit had, was ik benieuwd naar het ontstaan van dit verhaal én naar de auteur zelf. Het lijkt mij nog steeds heel gaaf om zelf een boek te schrijven, maar ik heb de stap nog niet durven zetten om er echt aan te gaan beginnen. Mede daarom was ik nieuwsgierig geworden hoe het schrijfproces bij Astrid is verlopen. Op deze vraag en enkele andere vragen krijg je hieronder antwoord.

1. Hoe ben je op het idee gekomen voor je debuutroman ‘Verdwaald in Tirol’?
Zo lang als ik kan lezen, wil ik al een boek schrijven. Alleen wist ik nooit waarover. Ik fantaseerde er op los, als kind al, maar het bleef bij fantaseren. Toen we in Oostenrijk gingen wonen, ben ik gaan bloggen. Over de dingen die ik meemaakte daar tussen de bergen. En wat later ook wel wat meer in verhalende vorm. Ik merkte dat het goed lukte, blogs schrijven gebaseerd op wat ik had gezien of had meegemaakt. En zo had ik eindelijk het onderwerp voor het boek dat ik al zo lang wilde schrijven: mijn eigen ervaringen in Oostenrijk.

2. Hoe is het schrijfproces verlopen?
Via een heleboel omwegen… Ik wist dat ik over Oostenrijk wilde schrijven, maar hoe? Dat wist ik heel lang niet. Ik heb gedacht aan een soort scrapbook, met ook tips voor uitstapjes in Innsbruck en omgeving, foto’s en recepten. Later dacht ik aan een dagboek. Nog weer later dacht ik aan de blogs die ik al geschreven had, om die uit te breiden. Ik ben in 2018 echt begonnen met schrijven. Ons vertrek was toen al acht jaar geleden. Omdat ik nooit een dagboek had bijgehouden, wist ik niet meer precies wat wanneer gebeurt was. En dus besloot ik om het er een roman van te maken. Toen ik dat eenmaal had besloten, heb ik in een goed jaar tijd het boek geschreven en herschreven.

3. Op je website heb je je lezers meegenomen in delen van je schrijfproces. Heb je daar nog iets aan gehad bij het schrijven van je boek? Heeft dit er bijvoorbeeld voor gezorgd dat je aanpassingen in je boek hebt gedaan?
Het is voor mij allereerst een stok achter de deur geweest. Op een gegeven moment waren er veel volgers en die vroegen steeds ‘wanneer komt je boek nu uit?’ Daardoor bleef ik wel bezig met nadenken. Daardoor ging het schrijven uiteindelijk best snel; het verhaal en de personages zaten al in mijn hoofd. Ik heb mijn volgers ook vragen gesteld over welk perspectief. En ook verschillende versies van een scène laten lezen. Dat motiveerde mij heel erg. Het liet zien welke aanpassingen in mijn schrijfstijl nodig waren.

4. Heb je er bewust voor gekozen om je boek zelf uit te geven? Waarom wel/niet?
Ik ben al sinds 2007 ondernemer. En als ondernemer doe je het liefst zoveel mogelijk zelf, of beter gezegd: hak je het liefst zelf de knopen door. Dus ja – het is een bewuste keuze geweest. Ik heb even getwijfeld, want tja: een grote uitgever zorgt er ook voor dat je boek in alle boekwinkels terecht komt. Maar ik ben blij dat ik het toch zelf heb gedaan. Het regelen van alle zakelijke dingen vond ik erg leuk en leerzaam. Misschien vond ik dat soms wel leuker dan het schrijven zelf. En: het boek ziet er echt uit zoals ik zelf wilde.

5. Jouw debuut is verschenen tijdens de coronacrisis. Hierdoor heb je geen officiële live boekpresentatie kunnen houden. Wat had je voor plannen tijdens je boekpresentatie?
Ik zou op 8 mei een programma hebben in theater De Warenar in Wassenaar. Daar zouden een aantal sprekers zijn – veel van hen hebben een filmpje opgenomen. Het leuke daaraan is dat je het op ieder moment nog kan kijken. En dat ik meer mensen aan het woord kon laten.
Maar ik had ook aan een vriendin van mij gevraagd of ze Stéphanie wilde ‘spelen.’ Ik had een bepaalde episode uit het boek bedacht. Dat hadden we nog niet geoefend en konden we dus ook niet opnemen.
Na de overhandiging van het eerste exemplaar zou er tijd zijn om het glas te heffen en natuurlijk om het boek te kopen en te laten signeren. Dat glas heffen heb ik nu met mijn man gedaan. En het verkopen gaat allemaal online. En natuurlijk via de lokale boekhandel, met de belofte dat ik het als deze gekke tijd voorbij is alsnog zal signeren.

6. Het verhaal van ‘Verdwaald in Tirol’ houdt ruimte voor een eventueel vervolg. Ben je van plan om dit te gaan schrijven? Of ben je daar nog helemaal niet mee bezig geweest?
In februari 2019 ben ik een week alleen naar een huis geweest, om het boek af te schrijven. Op een van de avonden dat ik mijn man belde, zei ik: ‘ik denk dat het einde er is, ik heb verteld wat ik wilde vertellen. De rest is aan de lezer.’ En dat voel ik nog steeds zo. Voor mij ging het vooral om het kwijtraken van jezelf en hoe je daar weer uitkomt. Wat er daarna gebeurt, ja dat kan van alles zijn. Blijven Stéphanie en Lex in Tirol? Blijven ze bij elkaar? Niemand die het weet – ook ik niet.
Maar dat is nog geen antwoord op je vraag natuurlijk. Eerlijk: het is natuurlijk een groot compliment om deze vraag te krijgen. Want het betekent dat mijn lezers meer willen weten over de personages. En eigenlijk ben ik zelf ook wel benieuwd. Een vervolg zou namelijk nog minder autobiografisch zijn dan dit verhaal. Wij hadden nooit het idee om in Innsbruck te blijven wonen, het was altijd maar voor een periode van ongeveer twee jaar. Dus als ik een vervolg schrijf, dan wordt het ook voor mij een ontdekkingstocht. En ja – ik heb al wel een paar ideeën voor die tocht.

7. Je leest zelf ook graag. Welke drie boeken zou jij aanraden om te lezen nu we allemaal veel meer thuis zijn dan normaal?
Drie maar? Jeetje. Ik ga een beetje valsspelen door te zeggen dat ik sowieso de serie ‘De zeven zussen’ zou gaan lezen. Even weg uit het hier en nu, het leest heerlijk weg. Verder heb ik de laatste tijd genoten van ‘Het jaar dat Shizo Kanakuri verdween’. Het neemt je mee naar Japan – een land dat ik heel mooi vind. Boek drie wordt dan ‘Let op mijn woorden’ van Griet Op de Beeck. Geen makkelijk verhaal, maar zelf heb ik er op veel momenten toch ook om kunnen lachen. En Griet schrijft prachtig.

8. Heb je nog schrijftips voor (beginnende) auteurs?
Er zijn heel veel schrijftips, van bekende auteurs, van schrijfdocenten. Maar uiteindelijk geldt dat er niet een vast stappenplan is dat je kunt volgen om een boek te schrijven. Als dat er was, dan schreef iedereen die dat wilde een boek. Zoek uit wat bij jou past. Loop je vast, ga dan op zoek naar een tip die past bij het probleem dat je hebt. En vooral: durf te schrijven. Ga niet op iedere punt en komma letten. Dat kun je altijd in een latere versie nog doen. En de laatste tip: zoek contact met andere schrijvers. Als je een schrijfmaatje hebt, blijf je gemotiveerd. Als je het aandurft, kun je ook elkaars werk lezen en van een reactie voorzien. Je zult zien dat het helpt.

Bedankt voor het beantwoorden van mijn vragen!