Interview met Rian Sevenhuijsen

Een tijdje geleden las ik voor een digitale leesclub ’Tussen licht en donker’ van Rian Sevenhuijsen. Het was mijn eerste kennismaking met deze auteur en wat voor een kennismaking! Ik wilde dit boek het liefste in één keer uitlezen. Heerlijk! Mede daardoor werd ik nieuwsgierig naar het verhaal achter deze auteur. Hoe is ze op het idee gekomen van ‘Tussen licht en donker’ en welke boeken leest ze zelf graag. Ik mocht Rian deze en een aantal andere vragen stellen, die ze uitgebreid heeft beantwoord.

01. Heb je altijd al boeken willen schrijven? Was het een droom van je om auteur te worden?
Rian: “Boeken hebben altijd een enorme aantrekkingskracht op me uitgeoefend. Ik leerde lezen en schrijven voordat de school begon en mijn eerste gedichtje schreef ik geloof ik toen ik zes was. Ondanks dat mijn leraren vonden dat ‘schrijver worden’ niet zo’n handig idee was, ben ik toch Algemene Kunst- en Cultuurstudies gaan studeren en heb ik daarbij gekozen voor de afstudeerrichting ‘publicistiek’, waarna ik de communicatiewereld inrolde. Als copywriter. Het duurde nog een paar jaar voordat ik genoeg moed had verzameld om een kort verhaal te schrijven en ook echt in te sturen. Dat dat direct werd gepubliceerd gaf me het duwtje in de rug om verder te gaan.”

02. Het verhaal van ‘Tussen licht en donker’ speelt zich af in Noorwegen. Heb je bewust voor dit land gekozen? Heb je daar iets speciaals mee? Heb je het Noorderlicht ooit zelf mogen aanschouwen? Hoe ben je op het idee gekomen voor het verhaal van ‘Tussen licht en donker’?
Rian: “In mei 2014 emigreerde ik met mijn gezin naar Noorwegen. Mijn man Bram werkte daar al twee jaar en ik was verliefd geworden op het land. Toen we de kans kregen om er met z’n allen te gaan wonen, pakte ik zonder aarzelen onze koffers. Een paar jaar later hield zijn werk daar helaas op en verhuisden we naar Duitsland. Vanaf dat moment wist ik dat ik ooit over Noorwegen wilde schrijven. Mijn ‘tweede thuis’ móest een plekje krijgen in een roman.
Het beeldenpark in Oslo, waar Amber met Storm doorheen wandelt als ze in Oslo is gestrand, is één van mijn lievelingsplekken in die stad. Het was de eerste scène die ik duidelijk voor me zag: een vrouw in de sneeuw, die letterlijk en figuurlijk vastzit op een plek waar ze niet wil zijn, maar precies daar ontdekt dat er ook andere opties zijn dan degene die ze in haar hoofd heeft. Niet dat Amber zich dat op dat moment realiseert, maar die wandeling is voor de rest van het verhaal wel heel belangrijk.
Natuurlijk moest Amber ook het noorderlicht zien. Dat stond hoog op mijn eigen bucketlist en een paar maanden na onze verhuizing was het al zover. In ‘Tussen licht en donker’ heb ik het zo goed mogelijk proberen te omschrijven, maar eigenlijk zijn er geen woorden voor, zo magisch is het.”

03. Ben je #teamstorm of #teamraaf? En waarom?
Rian: “Wat een leuke vraag. Ik ben team allebei, mag dat ook? Raaf vind ik een heerlijk personage. Open, een beetje gek, in voor alles, met een groot hart. Storm is meer het type ‘diepe wateren’. Voor hem voelde ik in dit verhaal de meeste liefde. Ik gunde hem zijn geluk.”

04. Hoe ziet een gemiddelde werk-/schrijfdag er voor jou uit? Welke gevolgen heeft de coronatijd op jouw werkende en schrijvende leven?
Rian: “Een gemiddelde schrijfdag begint om half negen, als de kinderen naar school zijn, ik een latte voor mezelf heb gemaakt en met mijn laptop aan de oude houten tafel in de eetkeuken zit. Vanaf dat moment heb ik een paar uur om mijn vingers over het toetsenbord te laten razen. Dat is natuurlijk nooit genoeg, dus vaak pak ik mijn laptop er ook ’s avonds nog bij. Maar inspiratie komt op de gekste momenten, dus ik ben ook weleens onder de douche vandaan geschoten om een tekst op een notitieblokje te schrijven, heb bij het boodschappen doen een keer de achterkant van mijn boodschappenlijstje volgeschreven met ideeën en de outline van ‘Tussen licht en donker’ schreef ik in mijn mobieltje, onderweg naar ons vakantie-adres, een paar jaar geleden.
Corona heeft mijn schrijfritme aardig door elkaar gegooid. Net als zoveel andere mensen mocht ik nu ook ineens voor juf spelen. Ik vond het uiteindelijk helemaal niet erg om mijn drie kinderen thuis te hebben, maar we hebben wel een tijdje nodig gehad voordat we een nieuwe modus hadden gevonden. Dat betekende dat ik overdag een paar uur nam om te werken en bijna elke avond, als iedereen in bed lag, verder ging. Wat ik wel miste - nog steeds - is dat ik mijn laptop niet meer op kan pakken om een paar uur in een caféetje te gaan werken. Dat deed ik regelmatig en zorgde vaak voor een frisse kijk op wat ik aan het doen was. Nu ga ik vaker buiten zitten, maar dat is toch anders (en in de winter ook minder lang vol te houden).”

05. Je schrijft onder het pseudoniem ‘Kate Paris’ stijlvolle New Adults. Waarom heb je ervoor gekozen om bij dit genre onder een pseudoniem te schrijven?
Rian: “Ik heb altijd geweten dat ik ook in andere genres wilde schrijven en het leek mij en mijn uitgever een goed idee om dan voor de erotiek een pseudoniem te kiezen. Kate was de tweede naam die mijn ouders voor me in gedachten hadden (die ik ook heel mooi vind) en Paris, de stad van de liefde, wilde ik daar best bij als ‘achternaam’.”

06. Op welk boek dat je tot nu toe hebt uitgebracht ben je het meest trots en waarom?
Rian: “Dat is een lastige. Ik ben op al mijn boeken trots. Het voelt zo gaaf om een nieuw boek in handen te hebben en te beseffen hoeveel tijd en emotie erin zit. Met elk karakter ontstaat een band en het kost me altijd moeite om afscheid te nemen. ‘Tussen licht en donker’ staat tot nu toe wel het dichtst bij me, omdat ik nog regelmatig heimwee heb naar Noorwegen. Maar mijn volgende feelgood speelt zich voor een groot gedeelte af in Florence, waar ik een aantal maanden gestudeerd heb, dus die krijgt waarschijnlijk ook een bijzonder plekje.”

07. Ben je alweer bezig met een nieuw boek? Zo ja: kun je al een tipje van de sluier oplichten waarover het gaat?
Rian: “Op dit moment werk ik aan ‘Tussen Angst en Verlangen’, het vervolg op ‘Tussen licht en donker’ en ‘Tussen vier muren’ (nog te lezen als Facebook-feuilleton). Deze roman gaat over Tess, de zus van Amber uit ‘Tussen licht en donker’, die een boekwinkeltje aan een van de Amsterdamse grachten heeft. Ze is mama van Puck, heeft sinds kort een relatie met leraar Ben en zorgt er als een soort van moderne Emma (uit het boek van Jane Austen) het liefst voor dat iedereen zo gelukkig mogelijk is.
Als de Italiaanse vader van Puck na bijna zes jaar ineens voor de deur staat, om haar te vertellen dat hij zich heeft bedacht en Puck graag aan zijn familie wil voorstellen, wil Tess het liefst dat hij direct weer vertrekt. Helaas is dat geen optie. Het enige wat ze kan doen, is met hem meegaan naar Florence en hopen dat David niet te veel invloed op Puck gaat hebben. Daarbij heeft ze alleen niet gerekend op de tegenwerking van Ben, de invloed van Davids familie en haar eigen gevoelens, die alle kanten op gaan.

Mijn alter ego staat aan het begin van een nieuwe NA-serie. Daarover kan ik nog niet zo veel delen, behalve dat die uit vier boeken zal bestaan, zal draaien om drie vriendinnen die hun leven ineens een heel andere kant op zien gaan dan ze hadden verwacht, dat het lifestyle magazine REBELLE een grote rol zal spelen en dat een paar leuke mannen helemaal knettergek zullen worden van het drietal.”

08. Wat voor boeken lees je zelf graag? Welke drie boeken vind jij absolute aanraders om gelezen te hebben?
Rian: “Ik switch tussen feelgood en fantasy, met af en toe wat literatuur en poezië. Afgelopen maand las ik ‘Everything After’ (nog niet vertaald), de nieuwste roman van Jill Santopolo, en die vond ik heel mooi. Zij kan emoties prachtig op papier zetten. Wat ik ook een aanrader vind, is ‘The invisible life of Addie LaRue’ van V.E. Schwab (in het Nederlands: ‘Het onzichtbare leven’ van Addie LaRue), een genre-overschrijdende YA, die ik bijna in een ruk uitlas. Een all time favorite blijft ‘The Nightcircus’ van Erin Morgenstern. Zo’n boek wil ik ook nog een keer schrijven.”

09. Heb je nog schrijftips voor (beginnende) auteurs?
Rian: “Ja! Heel veel eigenlijk. Zal ik een geheimpje vertellen? Ik ben bezig met het ontwikkelen van een schrijfcursus. Het lijkt me zo leuk om (beginnende) schrijvers te helpen om geweldige boeken te schrijven. Eén van de eerste tips die ik kreeg, was om in elk geval elke dag te schrijven. Prik een tijd, zoek een fijn plekje en ga lekker zitten. Als je niet weet wat je moet schrijven, kijk je naar buiten, kies je het eerste wat je ziet (een boom bijvoorbeeld) en begin je daarmee. Als je die schrijfspieren maar traint. Want schrijven is vooral ook veel oefenen en ontdekken wat je het leukst vindt om op papier te zetten.
Veel lezen is dus ook ongelooflijk belangrijk. Niet alleen het genre waarin je zelf schrijft, maar ook boeken die buiten je comfortzone liggen. Je kunt zo veel leren van andere schrijvers. Welke boeken vind je leuk, welke niet? Welke karaktereigenschappen spreken je aan? Wat zorgt ervoor dat je een boek aan de kant gooit? Waarom kun je juist niet stoppen met lezen? Al dit soort dingen kun je onderzoeken en maken je eigen werk beter.”

Bedankt voor het beantwoorden van mijn vragen!