non-fictie

Hoe is het om op je 22ste de diagnose ongeneeslijke longkanker te krijgen? Hoe beleven je partner, vriendinnen, ouders dat? En hoe is het als mensen altijd willen weten hoe het met je gaat, zelfs op het moment dat je een chemo-infuus in je arm geprikt krijgt?

Patrick van der Jagt vertelt hoe hij thuiskomt na twintig jaar op straat te hebben gewoond. Jarenlang leefde hij zonder dak boven zijn hoofd met als enige doel geld bij elkaar sprokkelen en een slaapplek vinden. Hij was verslaafd aan cocaïne en heroïne en werkte in de prostitutie.

Na die eerste aanranding verandert het leven van Lisa in een nachtmerrie. Vanaf dat moment is zij niet meer veilig op school.

Astrid Holleeder leeft al jaren ondergedoken. Ze getuigde tegen haar broer Willem Holleeder en leeft sindsdien met de voortdurende dreiging van zijn wraak. In 'Wie praat, die gaat' vertelt Astrid over haar leven in de schaduw van angst.

Lieke Hester is hoofdagent bij politiebureau Burgwallen in Amsterdam. Inmiddels kan ze zonder te overdrijven zeggen: het wordt ook steeds gekker.

‘Dat lijkt me nou zó leuk’ krijgt Lydian meestal te horen als ze vertelt dat ze een B&B in haar achtertuin heeft. Gevolgd door een dromerige blik waarachter ongetwijfeld knisperend wit beddengoed, vazen vol veldbloemen, croissants – zelfgemaakte natuurlijk – en glimlachende gasten schuilgaan. De realiteit is… anders.

Rosemarijn Milo heeft inmiddels twee verhalenbundels over Frankrijk en vier historische romans op haar naam staan. Nu heeft ze haar eigen historie, herinneringen uit een lang leven, aan het papier toevertrouwd. Zij beschrijft de vele rollen die ze zowel in haar persoonlijke als in haar beroepsleven heeft gespeeld; altijd meerdere tegelijk en in talloze combinaties.

Na de geboorte van haar zoontjes (4 en 2) krijgt Leslie Keijzer beide keren last van steeds intensere neerslachtige en angstige gevoelens. Regelmatig zit ze huilend tegenover de huisarts. Bang, radeloos, gebroken.

Astrid Holleeder vertelt openhartig en meeslepend over het leven dat zij en de andere leden van de familie - moeder Stien, dochter Miljuschka, zus Sonja en haar kinderen Richie en Francis - leiden, voor en tijdens het proces tegen Willem Holleeder. Maar vooral is er ruimte om na te denken over een leven daarna.

Op 21-jarige leeftijd maakte Teun Toebes de gedurfde keuze om op de gesloten afdeling van een verpleeghuis te gaan wonen. Niet alleen om te ervaren hoe de zorg voor mensen met dementie verbeterd kan worden, maar vooral om te laten zien dat wij als maatschappij ons beeld van dementie moeten aanpassen.